Een dag waar ik echt tegenop zie is de dag dat ik weer aan het werk moe. Dat is op 5 december, ja op Sinterklaas zijn verjaardag. Niet bepaald een cadeautje dus. Maar het is niet anders, ik moet toch een keer weer gaan beginnen. Tot het zover is geniet ik elke dag volop met mijn meisje.
Maar dat ik weer aan het werk ga, vraagt ook op voorbereiding. Liz gaat dan namelijk naar haar opa’s en oma’s en dan moet ze natuurlijk wel haar voeding krijgen. Dus ik moet ervoor zorgen dat ik voldoende voeding op voorraad heb. Dat is wel even een ding. Liz is ongeveer 8 uur bij de oppas dus dat zijn twee voedingen die ze nodig heeft. Drie voor de zekerheid. Dus ik ben nu druk aan het kolven.
Kolven vind ik helemaal niet vervelend en het gaat ook heel erg goed. Het is alleen even plannen, want wanneer kan ik nu het beste kolven? Voordat ik Liz voed, of erna? En maak ik wel genoeg melk aan? Allemaal dingen waar ik me druk om maakte. Inmiddels weet ik wel wanneer kolven het beste gaat. Al voel ik me soms wel een melkkoe.
Maar naast het kolven voor de oppas zijn er nog meer dingen waarop ik me moet voorbereiden. En dan met name ik zelf. Nu ben ik elke dag zo’n beetje 24/7 met Liz samen. Straks is dat niet meer zo. Daar zie ik nog steeds als een baksteen tegenop en ik vind het ook helemaal niet leuk. Maar helaas is het niet anders. Ik heb al de mazzel dat ik haar niet naar een kinderdagverblijf hoef te doen en dat ze gewoon bij opa’s en oma’s kan zijn. Maar ik weet nu al dat ik haar echt heel erg ga missen. Als ik eraan denk moet ik al huilen.
Daarom ben ik afgelopen week ook weer even met Rick samen op stap geweest en toen hebben mijn ouders op Liz gepast. Alles is goed gegaan, al moest ik nog steeds huilen. Ik vrees dat dat helaas nog wel even zo blijft zijn. Ik hoop dat dit vanzelf beter gaat.
Ik ben dus al druk bezig met de voorbereiding voor mijn eerste werkweek. Maar tot het zover is ga ik nog elke dag lekker tutten en genieten met mijn kleine meisje. En ik denk maar zo: voor je het weet is het weer vakantie!