Afgelopen week organiseerde ik een tennistoernooi op mijn tennisclub TV Meerburg. Dit hebben we vorig jaar voor het eerst gedaan en dit jaar was het dus tijd voor de tweede editie. Samen met nog 5 andere enthousiaste tennissers zit ik in de toernooicommissie en moet ik er dus voor zorgen dat het toernooi in goede banen wordt geleid. Dit vraagt best wel wat tijd en organisatie. Ook is het natuurlijk de bedoeling dat wij als toernooicommissie bij het toernooi aanwezig zijn.
Toen het toernooi van start ging was het nog 5 weken geleden sinds mijn bevalling. Daarom speelde ik zelf niet in het toernooi mee. Maar ik vind het wel leuk om het toernooi te organiseren. Dus ik moest wel aanwezig zijn op de club. Dit betekent dus dat ik een aantal avonden niet thuis was bij Liz. Dat was wel even slikken.
Het idee om voor het eerst een aantal uur op pad te gaan zonder mijn kleine meisje vond ik helemaal niet leuk. Gelukkig kon ik mezelf ermee gerust stellen dat ze lekker veilig thuis was met haar papa. Maar, als ik niet thuis ben en Liz heeft honger.. dan moet ze uit een flesje drinken! Dat is ze niet gewend.
Omdat we er zeker van wilden zijn dat Liz gewoon uit een flesje kan drinken hebben we dit voor het toernooi een keer geoefend. Ik heb wat melk afgekolfd en Rick heeft Liz het flesje gegeven. Super baby Liz dronk gewoon zonder moeite uit het flesje. Ze kan echt alles. Voor mij was dit ook een hele geruststelling want ik wist nu dat ze gewoon zou kunnen drinken als ik niet op tijd terug zou zijn.
De eerste avonden was ik steeds op tijd thuis om Liz gewoon de borst te kunnen geven. Dat was wel prettig. Terwijl ik weg was hield ik contact met Rick via whatsapp en we hebben ook een paar keer gebeld via FaceTime zodat ik Liz kon zien. Misschien klinkt het heel truttig, maar ik was wel blij dat ik haar gewoon kon zien en de bevestiging kreeg van wat ik eigenlijk al wist: dat alles helemaal goed ging thuis.
Het finale weekend was overdag, dus toen kwam Liz gewoon mee. Rick moest immers spelen in het toernooi. Ons knappe meisje heeft lekker liggen slapen in haar wagen en ik vond het fijn om haar weer lekker dichtbij me te hebben.
De afgelopen week ben ik dus voor het eerst weg geweest van mijn kindje en heeft haar papa haar voor het eerst de fles gegeven als ik niet op tijd terug was. Ik vond het wennen en soms ook helemaal niet leuk. Maar het was wel goed voor me. Straks moet ik ook gewoon weer aan het werk en is Liz hele dagen zonder me. Ik vind het verschrikkelijk om daar nu aan te denken, maar ik weet dat het gaat gebeuren. Gelukkig kan ik mezelf er op deze manier steeds meer op voorbereiden en misschien vind ik het straks dan minder moeilijk.
Moeders die dit lezen: hebben jullie er in het begin ook zo’n moeite mee gehad om weg te gaan bij je kindje?